آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر : سیلیمارین با تغییر غشا دیواره خارجی سلول های کبد موجب بلوکه کردن محل های اتصال سموم کبدی و در نتیجه ممانعت از ورود آنها به داخل سلول می گردد . سیلیکریستین و سیلیبینین اثرات تحریکی قابل ملاحظه ای بر روی سرعت تکثیر و بیوسنتز پروتئین و DNA نشان داده اند . سیلیمارین با تحریک RNA Oolymerase I در هسته سلول های هپاتوسیت منجر به افزایش سنتز پروتئین ریبوزومال و در نتیجه افزایش توانایی بازسازی کبد و تشکیل هپاتوسیت های جدید می گردد . همچنین می توان اثر محافظت کنندگی سیلیمارین از سلول های کبد را به خاصیت آنتی اکسیدانی آن نسبت داد. سیلیمارین باعث از بین بردن رادیکال های آزاد و افزایش غلظت داخل سلول گلوتاتیون ( ماده مورد نیاز جهت واکنش های مسمومیت زدایی در سلول های کبد ) می گردد . از اثرات فارماکولوژیک سیلی مارین ، خصوصیت ضد چربی است که این اثر به صورت کاهش میزان لیپوپروتئین های VLDL ، LDL و افزایش میزان لیپو پروتئین HDL مشخص می گردد.
دیدگاه خود را بنویسید